Sł. Boży Biskup Piotr Gołębiowski (1902-1980): Publikacje

ks. Zbigniew Niemirski / www.radom.gosc.pl

11 lutego 2016 r. – Światowy Dzień Chorego

"Ani dnia bez modlitwy"

Światowy Dzień Chorego, 11 lutego 2016 r., stał się dniem promocji publikacji: „Ani dnia bez modlitwy. Modlitwa ze Sługą Bożym biskupem Piotrem Gołębiowskim”.

Choć pozycja ta jest adresowana do wszystkich, to najpiękniejszym sposobem jej promocji było wręczanie jej przez Księży Biskupów i Księży Kapelanów osobom chorym i cierpiącym w szpitalach całej diecezji radomskiej. Nadal można prosić Księży Kapelanów w szpitalach diecezji radomskiej o tę publikację.

Przypominamy, że książeczkę tę również można bezpłatnie otrzymać albo w Kurii Diecezji Radomskiej, albo poprzez zamówienie jej (pisząc na adres Kurii: ul. Malczewskiego 1, 26-600 Radom, lub: postulator.radom@wp.pl).

Słowo wstępne do publikacji napisał bp Henryk Tomasik:

Słowo Biskupa Radomskiego

Trwa proces beatyfikacyjny Sługi Bożego Biskupa Piotra Gołębiowskiego. Niezwykle ważna jest, na tym etapie, modlitwa o beatyfikację Sługi Bożego.

Przy poszukiwaniu klucza do scharakteryzowania życia i misji pasterskiej Sługi Bożego Biskupa Piotra Gołębiowskiego ważnym drogowskazem mogą być słowa wypowiedziane nad grobem przyjaciela, którym był Ksiądz Rektor Wincenty Granat.

W dniu 14 lipca 1980 r., w homilii wygłoszonej podczas Mszy Świętej w Sandomierzu, po której nastąpiło poświęcenie tablicy na grobie Księdza Rektora Wincentego Granata, Ksiądz Biskup Piotr tak mówił o swoim przyjacielu: „Szukał prawdy … głosił prawdę … żył prawdą w miłości”.

Można zatem, przez podobieństwo, powiedzieć o Słudze Bożym Biskupie Piotrze Gołębiowskim: „Kochał Kościół …, budował Kościół …, cierpiał za Kościół”.

W naszych czasach bardzo potrzebne jest umiłowanie Kościoła. Tego może nas nauczyć Sługa Boży Ksiądz Biskup Piotr Gołębiowski. Piękną sentencją mogą być dla nas słowa wypowiedziane przez Sługę Bożego w Baćkowicach, wówczas, gdy Ksiądz Piotr Gołębiowski był proboszczem tej parafii. Gdy przeszła linia frontu wierni razem ze swoim duszpasterzem wracali do opuszczonych domów. Trzeba było przejść przez zaminowane pole. Ofiarny duszpasterz poszedł pierwszy i zachęcał: „Idźcie po moich śladach”.

Sam zawsze szedł za Chrystusem i kochał Kościół.

Bardzo proszę o modlitwę w intencji beatyfikacji Sługi Bożego Biskupa Piotra. W szczególny sposób proszę o to wszystkich chorym i samotnych.