12 X - Różaniec ze Sługą Bożym

Fot. ks. S. Piekielnik

 

12 października (środa)

Tajemnice chwalebne

I.              Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa

„Po dniach cierpienia i upokorzeń wybiła dla Chrystusa Pana oraz Jego uczniów godzina radości i chwały. Pan zmartwychwstał! Własną mocą złączył z powrotem swą nieśmiertelną duszę z umęczonym ciałem, złożonym w grobie. A nie naruszając kamienia przywalającego wejście do grobu, nie łamiąc przybitych na nim pieczęci, Zwycięzca grzechu i śmierci opuścił grób w uwielbionym ciele swoim” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który z radością świadczyłeś o Zmartwychwstaniu Chrystusa, przyczyń się za nami!

II.            Wniebowstąpienie Chrystusa

„Smutek przejął dusze Apostołów, gdy Pan Jezus zapowiedział rychłe rozstanie się z nimi. W ciągu trzech lat obcowali z Jezusem Chrystusem. Słuchali Jego podniosłych nauk. Patrzyli na wielkie cuda Jego potęgi. Czuli niezwykłą miłość Jego Serca. Nie dziw, że przywiązali się do swego Nauczyciela, a wszelka myśl o rozstaniu się z Nim była dla Apostołów nadzwyczaj przykrą. Jak przy łożu umierającego ojca oczy dzieci zachodzą łzami na myśl o sieroctwie, podobnie lękali się Apostołowie osierocenia, tej strasznej pustki, jaka wytworzy się dokoła nich po odejściu Jezusa Chrystusa” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który przez wszystkie lata swej pasterskiej posługi ukazywałeś Chrystusa – Dobrego Pasterza, przyczyń się za nami!

III.           Zesłanie Ducha Świętego

„W dzień Zesłania Ducha Świętego prace i cierpienia Chrystusa zaczęły wydawać plony. Rzeki łask obfitych popłynęły przez ten wspaniały ogród Boży, jakim jest Kościół Chrystusowy. I pozostał Duch Święty w Kościele na stałe. Nie ma łaski która by nie była wysłużona przez Chrystusa Pana, a której Dawcą nie byłby Duch Święty. On oczyszcza dusze z grzechów, uświęca je łaską, oświeca prawdą, zapala miłością, daje natchnienia do wielkich i świętych czynów, darzy męstwem w pokusach i walkach, pociesza w smutkach, jako pewny przewodnik prowadzi bezpiecznie do ostatecznego zwycięstwa” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który w  Kościele byłeś skutecznym narzędziem Ducha Świętego, przyczyń się za nami!

IV.          Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

„Najświętsza Dziewica opuszcza ziemski padół, a przenosi się do niebieskich przybytków, gdzie Jej Magnificat rozbrzmiewać będzie na wieki. Pan Wszechmocny uczynił Jej wielkie rzeczy, powołał Ją do godności Bożej Rodzicielki, zachował od zmazy grzechu pierworodnego, nie dopuścił, by Jej dziewicze ciało uległo skażeniu i rozsypało się w proch, jak ciała innych ludzi” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który poddałeś swe życie szczególnemu kierownictwu Matki Najświętszej, przyczyń się za nami!

V.           Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

„Błogosławieni ci wszyscy, którzy w duszę naszego narodu wszczepili cześć i nabożeństwo do Królowej nieba i ziemi. Czy w obecnej chwili na sumieniach naszych nie spoczywa podobny obowiązek wobec przyszłych pokoleń? I życie Kościoła tym bujniej rozwija się i wzrasta, im wyższy stopień osiąga kult Matki Najświętszej. Prawo to ujawnia się w ostatnich czasach. Szerząc cześć Maryi, oddajemy przeto najcenniejszą usługę Kościołowi świętemu. A i sam apostoł chwały Maryi nie pozostaje bez zapłaty” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który przez całe swe życie byłeś gorliwym apostołem miłości do Matki Bożej, przyczyń się za nami!

Przez wstawiennictwo Sługi Bożego Bp. Piotra Gołębiowskiego pomódlmy się dziś w następujących intencjach:

- O łaskę zdrowia dla Ks. Prałata Tadeusza Lizińczyka;

- Panie Jezu, okaż swe Miłosierdzie nam grzesznym;

- Proszę o nawrócenie mojej siostry Mirosławy, o przebaczenie i błogosławieństwo dla niej, aby dobry Bóg odmienił jej serce;

- Proszę o nawrócenie dla Rodziny siostry. O Miłosierdzie dla jej męża i dzieci;

- O łaskę i błogosławieństwo dla dzieci Eli i męża;

- Panie Jezu, przyjdź i prowadź nas, bo ja nie mam siły. Otocz opieką moje dzieci, wskaż drogę do Ciebie;

- Panie Jezu, okaz swoje Miłosierdzie nam grzesznym, szczególnie mojej rodzinie i bliskim, którzy oddalili się od Ciebie;

- Proszę o modlitwę za męża i dzieci, by wrócili do Ciebie, Panie Jezu;

- Jezu, ufam Tobie i proszę: okaż swe Miłosierdzie nam, grzesznym;

- Proszę Cię, Jezu, o powrót do zdrowia;

- Ojcze, proszę o łaskę zdrowia dla mamy, właściwą diagnozę i leczenie. Jezu, ufam Tobie;

- Matuchno najdroższa, dziękuję za wszystkie łaski. Tobie powierzam moją rodzinę, wspieraj nas;

- Boże, dziękuję za każdy dzień. Twoją dobroć i miłość;

- Maryjo – nasza Matko najdroższa, wyjednaj łaski spokojnej starości dla moich Rodziców, w zgodzie i miłości;

- Za wstawiennictwem Biskupa Piotra proszę o odnalezienie drogi życia i powołania oraz o błogosławieństwo dla Ilony.

Panie Jezu Chryste, Najwyższy Pasterzu, Ty powołałeś Biskupa Piotra do służby kapłańskiej i wprowadziłeś go do grona następców Apostołów. Dziękujemy Ci za jego żarliwość o świętość i jedność Kościoła. Pomóż nam naśladować jego bezgraniczne zawierzenie, ofiarną służbę i synowskie oddanie Twojej Matce. Racz wynieść go na ołtarze, aby te cnoty zajaśniały dzisiejszemu Kościołowi i jego pasterzom.

Udziel nam, za jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą pokornie prosimy…

(Wiadomości o łaskach otrzymanych za wstawiennictwem Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego prosimy przesyłać na adres: Kuria Diecezji Radomskiej, ul. Malczewskiego 1, 26-600 Radom, postulator.radom@wp.pl)

Najpierw przed tabernakulum, a później na plebanię

Zanim jeszcze ks. Piotr Gołębiowski po otrzymaniu nominacji przyjechał do Baćkowic, opinia o nim już obiegła parafię. Stało się to za sprawą tamtejszego organisty. Pochodził on z Sandomierza i od lat znał ks. Piotra Gołębiowskiego. Opowiadał, iż nowy proboszcz jest człowiekiem świątobliwym i niezwykłym. Oficjalnie ks. Piotr Gołębiowski rozpoczął swą posługę 4 września 1941 r.

Znamienny był przyjazd ks. Piotra Gołębiowskiego do Baćkowic. Pochodzący z tamtej parafii ks. prał. Stanisław Wrocławski po latach wspominał: „Byłem świadkiem pierwszego prywatnego przyjazdu Ks. Gołębiowskiego do parafii, której miał być proboszczem. Pamiętam, jak nam się podobało to, że najpierw skierował swoje kroki do kościoła, a potem na plebanię. Jeszcze dziś pamiętam jego niepokaźną sylwetkę klęczącą przed tabernakulum”. Tamten obraz nie tylko nie umknął uwadze mieszkańców, ale na długo został w ich pamięci. Stał się on symbolem pobożności i gorliwości w ciągu całej posługi proboszczowskiej ks. Piotra Gołębiowskiego. Zauważyli też później, że nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, chwile modlitwy przed tabernakulum w drodze do konfesjonału, podobnie odprawiane tam przygotowanie do Mszy świętej i dziękczynienie po niej, były zwykłą praktyką ks. Piotra Gołębiowskiego. Domownicy i najbliżsi współpracownicy wiedzieli, że codziennie trwał na adoracji Najświętszego Sakramentu. Parafianie z kolei wiedzieli, że jeśli nie zastali proboszcza na plebanii, to mogli go odnaleźć w kościele modlącego się przed Najświętszym Sakramentem.

W czasie sprawowania Mszy świętych widać było jego ogromne skupienie i pobożność. Zasłynął on jako znakomity spowiednik i kierownik duchowy. Kochał konfesjonał i zawsze oczekiwał w nim wiernych przed Mszą świętą. Każdego ranka pierwszy udawał się do kościoła, otwierał go, a następnie siadał w konfesjonale. Szczególnie dbał o wychowanie swych parafian do spowiedzi świętej w pierwsze piątki miesiąca. Sumiennie przygotowywał kazania i z żarliwością je wygłaszał. Jego wikariusz wspominał, że z podziwem obserwował, jak praktyk, doświadczony teolog i dawny ojciec duchowny przygotowywał niedzielne kazanie już na początku tygodnia. Mieszkańcy parafii z kolei z uznaniem wypowiadali się o kazaniach swego proboszcza. Bywało, iż po wielu latach decydowali się na zmianę swego postępowania na skutek jego słów i nauk. Miejscowa ludność nabrała do niego pełnego zaufania. Ciekawostką jest fakt, że ze sprawami spornymi nie zwracali się do sądów, ale właśnie do proboszcza, którego decyzje traktowano jako pełne autorytetu rozstrzygnięcia.

Przy okazji świąt Bożego Narodzenia i wakacji Baćkowice odwiedzali goście – koledzy ks. Piotra Gołębiowskiego. Byli to zazwyczaj księża profesorowie z Sandomierza, a wśród nich dzisiejszy Sługa Boży ks. Wincenty Granat. Głosili kazania i pomagali posługą w konfesjonale. W Baćkowicach oczekiwano ich przyjazdów, bo wiązały się one z radością odwiedzin i serdecznością przyjęcia. Co ciekawe, parafianie traktowali proboszczowskich gości, jak swoich własnych.

Pomódlmy się  przez moment w ciszy w intencji zaproponowanej nam dziś przez Sługę Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego: „Módlmy się często, zwłaszcza na różańcu, aby na polskiej ziemi naszej i na świecie całym małżonkowie prowadzili życie religijne, czyste, święte, na podobieństwo życia Świętej Rodziny z Nazaretu”.