Różaniec ze Sługą Bożym

Fot. s. A. Niwak

3 października (czwartek)

Tajemnice światła

I.                 Chrzest Jezusa w Jordanie

„Pierwsze w sercu miejsce niech zajmie miłość Boga, jako Najlepszego Ojca, mieszkającego wraz z Synem i Duchem Świętym w każdej duszy, wolnej od grzechu ciężkiego. Dusza czysta może w każdej chwili znaleźć w sobie Pana Boga i z ufnością dziecka wołać do Niego: Ojcze” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który z gorliwością i z miłością pasterską troszczyłeś się o czystość dusz ludzkich, przyczyń się za nami!

II.               Objawienie się Jezusa w Kanie Galilejskiej

„Na weselu w Kanie Chrystus Pan ujawnia po raz pierwszy moc czynienia cudów. Przemienia On wodę w wino tak wyborne, że gospodarz wesela, nie wiedząc o cudownej przemianie, wymówkę czyni panu młodemu, iż je podać kazał dopiero pod koniec uczty. Słudzy byli świadkami cudu i oni go rozgłosili. Boska moc Chrystusa okryła Go chwałą i wielu z obecnych skłoniła do uwierzenia w Jego posłannictwo od Boga” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który byłeś świadkiem przemieniającego działania łaski Bożej, przyczyń się za nami!

III.             Głoszenie Królestwa i wzywanie do nawrócenia

„Siewcą Słowa Bożego jest Jezus Chrystus. Spełniał On posłannictwo Siewcy w ciągu trzech lat publicznego nauczania, gdy zasilał dusze ludzkie zdrowym ziarnem Bożej nauki, prowadzącej do życia wiecznego. To samo posłannictwo spełnia Chrystus dalej, posługując się ludźmi, jako narzędziami swymi” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który z zapałem głosiłeś Ewangelię i prawdę o miłosiernej miłości Boga, przyczyń się za nami!

IV.            Przemienienie Pańskie na górze Tabor

„Pan Jezus często wpajał Apostołom przekonanie, że cierpienia, znoszone na ziemi z wiarą i poddaniem się woli Bożej, nagrodzone będą w Królestwie niebieskim wiekuistą chwałą. Aby wiarę Apostołów w tę prawdę wesprzeć. Zbawiciel świata postanowił już na ziemi ukazać, przynajmniej na chwilę, promień niebieskiej chwały. Stało się to w czasie przemienienia” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, przez którego życie i posługę Pan Bóg przemieniał ludzkie serca, przyczyń się za nami!

V.              Ustanowienie Eucharystii

„Do najpiękniejszych chwil w dziejach świata należy zaliczyć dzień, w którym odprawiła się pierwsza Msza święta na ziemi. Stało się to w Wielki Czwartek, w przeddzień śmierci Chrystusa Pana w Wieczerniku. Pod koniec Ostatniej Wieczerzy z Apostołami Boski Mistrz wziął w swoje święte i czcigodne ręce chleb, wzniósł oczy do nieba, dziękował Ojcu Niebieskiemu za dobrodziejstwa zesłane ludzkości, a błogosławiąc ten chleb mówił: «Bierzcie i jedzcie: to jest Ciało moje». Słowo Jezusa posiada w sobie siłę, która wszystko może. Woli Chrystusa Pana nic nie zdoła się oprzeć” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, którego ostatnie chwile ziemskiego życia Bóg złączył z Eucharystyczną Ofiarą, przyczyń się za nami!

Przez wstawiennictwo Sługi Bożego Bp. Piotra Gołębiowskiego pomódlmy się dziś w następujących intencjach:

- Proszę o błogosławieństwo Boże w mojej rodzinie.

- Proszę o modlitwę za wyzdrowienie mamy Izy i Boże błogosławieństwo dla rodziny i wieczne niebo dla taty Romana.

- Proszę o błogosławieństwo Boże w mojej rodzinie.

- Proszę, Maryjo, o łaskę wybaczenie dla Beaty i Pawła i uratowanie ich małżeństwa. Biskupie Piotrze, wstawiaj się za nami.

- Maryjo, proszę o życie dla żony szefa Urszulu. Biskupie Piotrze, wstawiaj się za nami.

- Błagam o uzdrowienie z bezsenności.

- Proszę o zdrowie.

- Maryjo, oddaję w Twoje ręce małżeństwo Beaty i Pawła. Błagam o ratunek dla nich! Błogosław ich i ich synka Wiktorka. Biskupie Piotrze, proszę o wstawiennictwo.
Barbara.

- O potrzebne łaski dla Agnieszki.

- O miłosierdzie Boże dla pewnej osoby.

- O nawrócenie Czarka.

Panie Jezu Chryste, Najwyższy Pasterzu, Ty powołałeś Biskupa Piotra do służby kapłańskiej i wprowadziłeś go do grona następców Apostołów. Dziękujemy Ci za jego żarliwość o świętość i jedność Kościoła. Pomóż nam naśladować jego bezgraniczne zawierzenie, ofiarną służbę i synowskie oddanie Twojej Matce. Racz wynieść go na ołtarze, aby te cnoty zajaśniały dzisiejszemu Kościołowi i jego pasterzom.
Udziel nam, za jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą pokornie prosimy…

(Wiadomości o łaskach otrzymanych za wstawiennictwem Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego prosimy przesyłać na adres: Kuria Diecezji Radomskiej, ul. Malczewskiego 1, 26-600 Radom, postulator.radom@wp.pl)

Lata seminaryjne

Jednym z piękniejszych polskich miast jest bez wątpienia prastary Sandomierz. Miasto to rozłożone jest na malowniczych wzgórzach, a wypełnione kościołami i innymi zabytkami tchnie wprost historią i tradycją kultury chrześcijańskiej. Urocze uliczki, wąwozy i wzgórza, malownicze sady i widok Wisły wijącej się u podnóża sandomierskiej skarpy zachwyca przybywających. W dzieje miasta wpisane zostały przez Bożą Opatrzność również ślady tak wielu świętych i błogosławionych. Przez ponad osiem wieków Ziemia Sandomierska należała do powstałej w 1000 r. diecezji krakowskiej. Dopiero w roku 1818 r. powstała diecezja sandomierska, a w jej granicach znalazły się między innymi Radom i Jedlińsk.

Z górą sto lat później, bo w 1919 r., Piotr Gołębiowski wstąpił do sandomierskiego seminarium duchownego. Przed wyjazdem z rodzinnej miejscowości udał się wraz z ojcem do kościoła parafialnego. Tam, w kaplicy, uklęknął przed obrazem Matki Bożej i prosił ojca o błogosławieństwo. Tłumaczył bowiem, że w tamtym miejscu zrodziło się jego powołanie do kapłaństwa. Potem już pojechał do stolicy diecezji i rozpoczął naukę w seminarium. Dwa pierwsze lata poświęcone były studiowaniu filozofii, a cztery następne – teologii. W każdym dniu alumni mieli pięć lub sześć wykładów. Kadra profesorska składała się z dobrze przygotowanych specjalistów z poszczególnych dziedzin nauki.

Piotr Gołębiowski cieszył się dobrą opinią w swoim otoczeniu. Administrator jego rodzinnej parafii, ks. Hieronim Cieślakowski, w opinii do seminarium pisał o nim: „Zdaje się być cichym i spokojnym i nic ujemnego o nim dotąd nie słyszałem”. Inny duchowny obserwując go miał powiedzieć do jego dziadka: „Przewiduję, że z tego chłopca wyrośnie dobry człowiek”. Kolejne lata formacji seminaryjnej potwierdzały te pozytywne głosy. Dla alumnów w seminarium był dobrym kolegą, człowiekiem uzdolnionym, rozmodlonym i zdyscyplinowanym. Często przychodził do seminaryjnej kaplicy i modlił się przed Najświętszym Sakramentem. Wychowawcy dostrzegali jego gorliwość, a wszyscy – ducha żywej modlitwy. Te cechy charakteru znajdowały odbicie w ocenach, które Piotr Gołębiowski otrzymywał w seminarium. Jedynie na drugim roku uzyskał ocenę dostateczną ze śpiewu, poza tym pojawiały się oceny dobre i bardzo dobre. Tych ostatnich było zdecydowanie więcej. Wspomnieć należy też o przyjaźni Piotra Gołębiowskiego z Wincentym Granatem, późniejszym wybitnym teologiem, profesorem i rektorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego – dziś także kandydatem na ołtarze. Przyjaźń ta sięga początku ich studiów w sandomierskim seminarium.

Czas formacji seminaryjnej wyznaczały kolejno przyjmowane promocje i święcenia. Ze względu na zbyt młody wiek musiał poczekać na święcenia diakonatu. Biskup sandomierski podjął wówczas decyzję o wysłaniu dwóch najzdolniejszych alumnów: Piotra Gołębiowskiego i Wincentego Granata na pięcioletnie studia na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.

Pomyślmy w chwili ciszy nad życzeniem zawartym w słowach Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego: „Niechaj w tym miesiącu Różaniec święty stanie się w ustach i sercach naszych nową pieśnią czci i miłości ku Maryi!”.

Codziennie możesz przesłać ważne dla Ciebie intencje.  

Będziemy razem polecać je Panu Bogu 

za wstawiennictwem Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego.

Możesz wpisać je jako komentarze na www.bppiotr.pl 

lub przesłać je na adres: postulator.radom@wp.pl .