Czyż nie odpłacimy się wzajemną miłością?
„Klęcząc przy żłóbku, wyrażajmy Bożej Dziecinie wdzięczność za dzieło odkupienia świata, za światło wiary i za niewyczerpane łaski. Jakże nie kochać Bożego Dzieciątka za tyle dobrodziejstw? Wszak Ono najlepszym przyjacielem naszym. Jedynie ze szczerej ku nam miłości obrało dobrowolnie twardą, naznaczoną cierpieniami, drogę życia.
Stwórca wszystkich rzeczy staje się dla nas ubogim, aby swym ogołoceniem ze wszystkiego co ziemskie, ubogacić nas w dary duchowe. Pan wiecznej chwały, któremu ze drżeniem służą aniołowie, ukrywa swój Majestat pod powłoką człowieczeństwa, aby przez swe poniżenie nas podnieść na wyżyny życia Bożego. Syn Boży, najszczęśliwszy na łonie Ojca, przyjmuje cierpiętliwe ciało, aby przez cierpienia i boleści wysłużyć nam szczęście wiekuiste. Czyż nie odpłacimy się tak dobremu przyjacielowi wzajemną miłością? Przy betlejemskim żłóbku, z miłości ku Dziecinie Bożej, przejmijmy się Jej duchem ofiary. «Chrystus nam się narodził, pójdźcie, złóżmy Mu hołd», hołd adoracji, wdzięczności, miłości”.
Sługa Boży Bp Piotr Gołębiowski
„Siewca Prawdy” 2(1932) nr 52, s. 2
5 I 2020 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz