Stulecie urodzin św. Jana Pawła II: Tamto publiczne i znamienne podziękowanie!

Kard. Karol Wojtyła i bp Piotr Gołębiowski w czasie koronacji Obrazu Matki Bożej Pocieszenia w Błotnicy - 21 VIII 1977 r. (Archiwum Diecezji Radomskiej)

 

Tamto publiczne i znamienne podziękowanie!

W latach 60. XX wieku na terenie diecezji sandomierskiej komuniści przeprowadzili swoisty „eksperyment”, polegający na utworzeniu tak zwanej „Parafii Niezależnej”, to znaczy parafii niezależnej od biskupa. Poczynania komunistycznego aparatu represji wpisywały się w systemowe niszczenie jedności Kościoła, a w konsekwencji całego Kościoła.

Proces ten, rozpoczęty w diecezji sandomierskiej, rządzący Polską komuniści planowali następnie przenieść na inne tereny Polski. Przeciwko tym zamiarom zdecydowanie wystąpił bp Piotr Gołębiowski, administrator apostolski diecezji sandomierskiej. Biskup przeżył porwanie, proce sądowy, w którym przekwalifikowano jego rolę ze świadka na oskarżonego, a później spędził w zbolałej parafii cały Wielki Tydzień, gdy rzucano w niego kamieniami, miotano szyderstwa, obelgi i kalumnie prasowe… Dzięki jego postawie zamiary władz państwowych nie przyniosły spodziewanych rezultatów.

Władze państwowe nie pozostawiły jednak bez represji odważnej działalności biskupa. Do końca życia nie zgodzili się na jego nominację na biskupa diecezjalnego w Sandomierzu. Kierował więc diecezją z pozycji administratora apostolskiego (a więc kogoś, kto z definicji rządzi „tymczasowo”), jedynego wówczas w centralnej Polsce. Bp Piotr Gołębiowski nie mógł też wyjechać na żadną z sesji Soboru Watykańskiego II.

W pobliżu Radomia, w Błotnicy, 21 sierpnia 1977 r. odbyła się koronacja obrazu Matki Bożej Pocieszenia – Pani Ziemi Radomskiej. Miał jej przewodniczyć kard. Stefan Wyszyński, Prymas Polski. W przededniu uroczystości rozchorował się i nie mógł przyjechać. Bp Piotr Gołębiowski zwrócił się z  prośbą do kard. Karola Wojtyły. Odpowiedział pozytywnie. Obraz w Błotnicy był ostatnim, który koronował on na ziemi polskiej przed wyborem na Stolicę Piotrową. W wygłoszonej wówczas homilii zwrócił się – w imieniu wszystkich obecnych biskupów do bp. Piotra Gołębiowskiego:

„Wasza Ekscelencjo, czcigodny i bardzo drogi nam wszystkim Pasterzu Kościoła sandomierskiego!

Przybywamy na Twoje zaproszenie z różnych stron Polski, ażeby uczestniczyć w tej wyjątkowej uroczystości, jaką dzisiaj przeżywa Diecezja Sandomierska, a zwłaszcza ziemia radomska i parafia błotnicka. Przybywamy tu z gorącym pozdrowieniem dla Ludu Bożego, tak licznie zgromadzonego ze swoimi duszpasterzami, kapłanami, biskupami otaczającymi w dniu dzisiejszym Waszą Ekscelencję. […]

Drogi Pasterzu Kościoła sandomierskiego, pozwól, że jeszcze raz zwrócę się do Ciebie pod koniec tej homilii, jeszcze raz tutaj w imieniu wszystkich, a zwłaszcza wszystkich przybyłych tu z całej Polski biskupów, złożę Ci i z Tobą razem Bogu ogólne podziękowanie za to, co w ostatnich dziesięcioleciach dokonało się właśnie w Twojej diecezji. Wiem, że to podziękowanie skierujesz od razu do Matki Bożej, inaczej nikt z nas nie mógł tu przyjść. A więc dziękuję, że tutaj na ziemi radomskiej, przed kilkunastu laty została zażegnana bardzo niebezpieczna dążność do rozbijania jedności Kościoła katolickiego w naszej Ojczyźnie. Przede wszystkim stało się to w Wierzbicy. Mamy kapłanów, którzy swoim całkowitym poświęceniem do tego się przyczynili. Ale nade wszystko pamiętamy i wdzięczni Ci jesteśmy, za tę Twoją wspaniałą postawę, która zbłąkanych przyprowadziła do jedności Kościoła tak, że oni się dzisiaj wspólnie z nami cieszą i zapewne niemało z nich uczestniczy w tej koronacyjnej uroczystości. I jeszcze jedno. Czcigodny i drogi nam Biskupie Piotrze, pozwól, że podziękujemy Tobie, kapłanom, Kościołowi sandomierskiemu, miastu Radom, a przede wszystkim Matce Bożej, za to, że po kilku latach uwielbiania na szlaku nawiedzenia, który prowadził Ją przez całą Polskę, chciała wrócić na ten tron właśnie tutaj, w Radomiu. Było to miejsce wielkiego wspomnienia – to nasze miasto dzisiaj wojewódzkie – i jak gdyby dała jeszcze jeden znak swojego macierzyńskiego pocieszenia, jakby jeszcze jeden znak, że zbliża się ta koronacja. I dlatego w dniu dzisiejszym wspólnie z wami, drodzy bracia i siostry, drodzy bracia kapłani, siostry zakonne, z wami biskupi, a nade wszystko z Tobą Pasterzu Kościoła sandomierskiego, Pasterzu ziemi radomskiej, wołamy: Matko Pocieszenia, wejdź w życie naszych rodzin! […]”.

Bądź na bieżąco. Polub - prosimy - stronę
Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego na Facebooku: 
www.facebook.com/pg/bppiotrgolebiowski

Powrót do strony głównej - KLIKNIJ

Zapraszamy, zobacz też ostatnie posty:

1) Majówka ze Sługą Bożym – 19 V (WEJDŹ).

2) Stulecie urodzin św. Jana Pawła II: „Święci wołają o świętość” – dwugłos (WEJDŹ).

3) Przed stuleciem urodzin św. Jana Pawła II: „Jako synowie Kościoła i wspólnej Ojczyzny nie opuścimy Ojca Świętego” (WEJDŹ).

4) Odczytując Ewangelię ze Sługą Bożym: Jak przecenne są te dary! (WEJDŹ).

5) Przed stuleciem urodzin św. Jana Pawła II: „Przeżycia nie dadzą się wypowiedzieć..." (WEJDŹ).

6) Przed stuleciem urodzin św. Jana Pawła II: „Klęczał w zakątku przy żelaznej bramie za ustawionymi krzesłami…” (WEJDŹ).

7) Prośba o wstawiennictwo Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego została wysłuchana: Jeszcze długa droga przed nami, ale stał się CUD (WEJDŹ).

8) Księga wdzięcznością pisana: „Z pełnym zaufaniem w Twoje wstawiennictwo żarliwy Pasterzu oddany rodzinom” (WEJDŹ).

9) Naśladując Świętych: Św. Józef Rzemieślnik (WEJDŹ).

10) Piękno życia w obrazach – Święci wołają o Świętych! (WEJDŹ).

11) Myśli na dziś (WEJDŹ).

12) Dziękujemy! (WEJDŹ).

13) Publikacje o Słudze Bożym: „Znak pamięci i wdzięczności, wyraz hołdu, uznania i szacunku dla Sługi Bożego” (WEJDŹ).